ಮಕ್ಕಳ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ರೂಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಪೋಷಕರ ಪಾತ್ರ

ಮಕ್ಕಳ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ರೂಪಿಸುವಲ್ಲಿ ಪೋಷಕರ ಪಾತ್ರ ಬಹಳ ಮುಖ್ಯ ಮತ್ತು ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿದೆ. ಮಕ್ಕಳ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ರಚನೆಯು ಸಾಮಾಜಿಕ-ಮಾನಸಿಕ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ಪೋಷಕರು ಮಕ್ಕಳ ಮೊದಲ ಶಿಕ್ಷಕರು ಮತ್ತು ಮೊದಲ ಶಾಲೆ ಅವರ ಮನೆಯಾಗಿದೆ. ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ಪೋಷಕರನ್ನು ನೋಡಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ತಮ್ಮ ಪೋಷಕರನ್ನು ಅನುಕರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮಗುವಿನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ಮೌಲ್ಯಗಳ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಅರಿವು ಕೌಟುಂಬಿಕ ವಾತಾವರಣದ ಅಡಿಪಾಯದ ಮೇಲೆ ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಮಗು ಏನಾಗಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸುವಲ್ಲಿ ಕುಟುಂಬದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಮತ್ತು ಅವನ ಹೆತ್ತವರ ಪಾತ್ರ ಮಹತ್ತರವಾದುದು ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ. ಮಕ್ಕಳ ಮೊದಲ ಮಾದರಿಗಳಾದ ಪೋಷಕರು ಕೆಟ್ಟವರಾಗಿದ್ದರೆ, ಅದು ಮಕ್ಕಳ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ರಚನೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾನಿಕಾರಕ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮಗುವೂ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಭಾವನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಜನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ಜೀವನ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳು ಮತ್ತು ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಪೋಷಕರಿಂದ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಹೊಡೆತಗಳನ್ನು ಪಡೆದರೆ, ಆ ಮಕ್ಕಳು ಕೆಟ್ಟ ಸ್ವಭಾವದ ಅಭ್ಯಾಸಗಳು, ಮೊಂಡುತನ, ಕೋಪ ಮತ್ತು ಇತರ ಅಡಚಣೆಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಒಂದು ಮಗು ತನ್ನ ಹೆತ್ತವರು ಮತ್ತು ಕುಟುಂಬ ಪರಿಸರದಿಂದ ಹೆಚ್ಚಿನದನ್ನು ಪಡೆದರೆ, ಅದು ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಹೊಡೆತವಾಗಿದ್ದು ಅದು ಆ ಮಗುವಿನಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಸ್ವಭಾವ ಮತ್ತು ಕೌಶಲ್ಯಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ. ಶಾಂತಿಯುತ ಕುಟುಂಬ ವಾತಾವರಣದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಸ್ವಭಾವ, ಕೌಶಲ್ಯ ಮತ್ತು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ಹೆಚ್ಚು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದುತ್ತದೆ ಎಂದು ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ.

ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಬರಹಗಾರ ಖಲೀಲ್ ಗಿಬ್ರಾನ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: “ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ನಿಮ್ಮವರಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅವರು ನಿಮ್ಮ ಮೂಲಕ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಅವರನ್ನು ಲೋಕಕ್ಕಾಗಿ ಬದುಕುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಡಿ, ಆದರೆ ಅವರನ್ನು ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಬದುಕುವಂತೆ ಮಾಡಿ”. ಈ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣ ಮಾತುಗಳನ್ನು ನಾವು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಅಭ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಹೇರುವ ಬದಲು, ನಾವು ಅವರನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಬೇಕು. ಎಲ್ಲಾ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಅಭ್ಯಾಸಗಳು ಒಂದೇ ಆಗಿರುವುದನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸಹ ಅಗತ್ಯವಾಗಿದೆ. ಒಳ್ಳೆಯ ಅಭ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಕಲಿಸುವ ಭಾಗವಾಗಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬೈಯುವ ಮತ್ತು ಹೊಡೆಯುವ ಪೋಷಕರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮಕ್ಕಳ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯಕ್ಕೆ ಹಾನಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ನಡವಳಿಕೆಯ ಅಭ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಬೆಳೆಸಬೇಕು ಮತ್ತು ನಡವಳಿಕೆಯು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯ ವಿಶೇಷ ಅಂಶವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರೀತಿ, ಮನ್ನಣೆ ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ತುಂಬುವುದು ಮತ್ತು ಈ ಯುಗದ ಭರವಸೆಯಂತೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದು ಅವಶ್ಯಕ. ನಾವು ಬಿತ್ತಿದ್ದನ್ನು ಕೊಯ್ಯುತ್ತೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ನಾವು ಮರೆಯಬಾರದು.

ಮಕ್ಕಳು ಮತ್ತು ಪೋಷಕರು ಇಂದು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಪ್ರಪಂಚಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಇಂದಿನ ವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ, ಪೋಷಕರ ಜಗತ್ತು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳ ಪ್ರಪಂಚವು ವಿರುದ್ಧ ಧ್ರುವಗಳಲ್ಲಿವೆ. ಟಿವಿ, ಇಂಟರ್ನೆಟ್ ಮತ್ತು ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್‌ಗಳ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧವು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತದೆ. ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಪೋಷಕರು ರಚನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸೂಕ್ತವಾಗಿ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶಿಸದಿದ್ದರೆ, ಮಕ್ಕಳು ದಾರಿ ತಪ್ಪಬಹುದು. ಇಂದಿನ ಯುಗದಲ್ಲಿ, ಕೇವಲ ಒಂದು ಅಥವಾ ಎರಡು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬಗಳ ಸಂಖ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಸಂಭವಿಸಿದಾಗ, ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಪೂರೈಸಲು ಒತ್ತಾಯಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಮಕ್ಕಳ ನಾಶಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಆಸೆಗಳು, ಅಗತ್ಯತೆಗಳು ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು, ಅವರಿಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಮಾಡಲು ಮತ್ತು ಅಗತ್ಯವಿದ್ದಾಗ ಅವರು ಕೇಳುವದನ್ನು ನೀಡುವ ಬದಲು ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಿನ ನಿಲುವುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ಅವರಿಗೆ ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ ನೀಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅವರ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಲು ಮತ್ತು ಅವರ ದೋಷಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲು ಉತ್ತಮ ಮಾರ್ಗವೆಂದರೆ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸುವುದು. ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಶಿಸ್ತಿಗಿಂತ ಉತ್ತಮ ವಿಧಾನಗಳಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿಸಬೇಕು. ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದರೆ, ಅವರು ಅದನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಮಕ್ಕಳು ತಮ್ಮ ಭರವಸೆಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿರುವುದು ಸರಿ ಎಂದು ಕಲಿಯುತ್ತಾರೆ. ನಿಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ದರೆ, ಅದನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಏನಾದರೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದರೆ ಏನೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವರು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮಕ್ಕಳು ಬೆಳೆದಂತೆ ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಮಾಡಲು ಬಿಡಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ, ಅವರು ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಅವಲಂಬಿಸುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಅದು ಸಂಭವಿಸಿದಾಗ, ಎಲ್ಲರೂ ತಮಗಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಂತವಾಗಿ ಏನನ್ನೂ ಮಾಡಲು ಅಸಮರ್ಥರಾಗುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅವರು ನಂಬುತ್ತಾರೆ. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಜೀವನದಲ್ಲಿ ‘ಇಲ್ಲ’ ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕಾದ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ‘ಇಲ್ಲ’ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಕಲಿಸಬೇಕು. ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಭಾರವಾದ ಹೊರೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಬೇಡಿ. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಮಗುವಿಗೆ ಗೆಳೆಯರೊಂದಿಗೆ ಸಂವಹನವು ಅತ್ಯಂತ ಅಗತ್ಯವಾದ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ಇಂದಿನ ವಿಭಕ್ತ ಕುಟುಂಬಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ವಿಶೇಷ ಪರಿಗಣನೆ ಸಿಕ್ಕಾಗ, ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅದು ಅವರ ಮೇಲೆ ಪ್ರತಿಕೂಲ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಕಷ್ಟಗಳು ಮತ್ತು ದುಃಖಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡು ಬೆಳೆಯಬೇಕು. ನಾವು ಅವರನ್ನು ಬೆಳೆಸಬೇಕು. ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನಾವು ಅವರು ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಯಲು ಮತ್ತು ಆಟವಾಡಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡಬೇಕು. ‘ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟದ್ದು ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಒಣಗುವುದಿಲ್ಲ’ ಎಂಬ ಮಾತು ಬಹಳ ಪ್ರಸ್ತುತವಾಗಿದೆ. ಇಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ನರ್ಸರಿ ಮಕ್ಕಳು ಸಹ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದರಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಸ್ತುತತೆ ಇಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ದೇವರು ಯಾರನ್ನೂ ಬೇರೆಯವರನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಅಥವಾ ಬದುಕಲು ಸೃಷ್ಟಿಸಲಿಲ್ಲ. ಸಂತ ಮದರ್ ತೆರೇಸಾ ದೇವರ ಇಚ್ಛೆಗಾಗಿ ಬದುಕಿದರು, ಅದನ್ನು ಅವರು ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪೂರೈಸಬೇಕೆಂದು ಅವರು ಅರಿತುಕೊಂಡರು. ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ನಾವು ಇತರರನ್ನು ದೇವರಿಗೆ ಹತ್ತಿರ ತರುವವರಾಗಿರಬೇಕು ಮತ್ತು ಅದು ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯವೂ ಆಗಿದೆ. ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಅನೇಕ ವಿಷಯಗಳು ಖಂಡಿತವಾಗಿಯೂ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತವೆ ಎಂಬುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ. ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹರಡುವುದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸದ ಕಣವಾಗಿದೆ. ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭಗಳು ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಬಹಳ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತವೆ. ಮಕ್ಕಳು ಈ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯಬೇಕು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸಲು, ಪ್ರೇರೇಪಿಸಲು ಮತ್ತು ಪ್ರಚೋದಿಸಲು ಅವರ ಪೋಷಕರು ಹೆಚ್ಚು ಸಮರ್ಥರು ಎಂದು ನಾವು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಪೋಷಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ವ್ಯವಹಾರಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಜಾಗರೂಕರಾಗಿರಬೇಕು. ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಸಮಯವನ್ನು ಉತ್ತಮ ಶಿಸ್ತಿನ ಸಮಾಜಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು. ವಿ. ಡಾನ್ ಬಾಸ್ಕೋ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ: “ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ದೇವರನ್ನು ನೋಡಿ. ಅವರನ್ನು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯಿಂದ ಬೆಳೆಸಿ”.

ಮಗುವಿನ ಜೀವನದ ಮೊದಲ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಿಗಳು ಆ ಮಗುವಿನ ಪೋಷಕರು. ಅವರ ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಜೀವನ ಮಾದರಿಯು ಆ ಮಗುವಿನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ನಿರ್ದೇಶನ ನೀಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭವಿಷ್ಯದ ಯಶಸ್ಸಿಗೆ ಅಡಿಪಾಯ ಹಾಕುತ್ತದೆ. ಹೀಗಾಗಿ, ಪೋಷಕರಾಗಿ, ನಾವು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಉತ್ತಮ ಚಾರಿತ್ರ್ಯ ಮತ್ತು ಉತ್ತಮ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದೊಂದಿಗೆ ಬೆಳೆಸಲು ಶ್ರಮಿಸಬಹುದು. ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಉತ್ತಮ ಶಿಸ್ತು ಮತ್ತು ಚಾರಿತ್ರ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಬೆಳೆದು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಯಶಸ್ಸು ಮತ್ತು ಸಾಧನೆಗಳನ್ನು ಸಾಧಿಸಲಿ. ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಅದನ್ನು ಮಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಶುಭ ಹಾರೈಸುತ್ತೇನೆ.

ಫಾ. ಜೋಸೆಫ್ ಮುಂಡುಪರಂಬಿಲ್    ಸಿ.ಎಸ್.ಟಿ